آیا هدف از روزه این است که تشنگی و گرسنگی بکشیم؟
پاسخ را از خود الله متعال بشنو:
﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ كُتِبَ عَلَيۡكُمُ ٱلصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تَتَّقُونَ﴾ [البقرة: 183]
«ای کسانی که ایمان آورده‌اید، روزه بر شما فرض گردید چنانکه بر کسانی که پیش از شما بودند فرض شد. باشد که تقوا پیشه سازید».
باشد که چه؟ که گرسنگی بکشید؟ که تشنه شوید؟ که خسته شوید؟
نه! {باشد که تقوا پیشه کنید}. و تقوا یعنی خشیت همیشگی از خداوند.
بنابراین روزه با دهان و شکم و دست و پا کار ندارد. کار روزه با قلب است. یعنی اگر روزه گرفتی و شکمت تحت تاثیر آن قرار گرفت و گرسنه شد، و دهانت خشک شد و بدنت ضعیف شد، اما قلبت تحت تاثیر قرار نگرفت و خاشع و فروتن نشد، در واقع به حقیقت روزه دست نیافته‌ای.
چون بعضی از روزه‌داران به اشتباه گمان می‌کنند هدف نهایی روزه دست کشیدن از خوردن و نوشیدن است! در نتیجه دست از خوردن حلال می‌کشند، اما مرتکب حرام می‌شوند!
چه فایده‌ای دارد روزهٔ کسی که هنگام افطار می‌گوید: «تشنگی رفت و رگ‌ها خیس شد و اجر آن ان شاءالله ثابت شد»، سپس سیگار خود را روشن می‌کند؟!
چه فایده‌ای دارد شادی کسی که هنگام افطار خوشحال است، اما جز گرسنگی و تشنگی هیچ بهره‌ای از روزهٔ خود نبرده؟
کسی که شکمش از غذا روزه گرفته، اما چشمانش از نگاه به حرام، و گوش‌هایش از شنیدن حرام، و زبانش از گفتنِ گناهان روزه نگرفته، امیدِ به دست آوردن چه تقوایی دارد؟
اگر می‌خواهی با روزهٔ خود معنای تقوا را محقق سازی باید قلب و اعضای بدنت هم روزه شوند.
قلبت از کینه و کدورت...
چشمت از نگاه به حرام...
گوشت از شنیدن زشتی و ترانه‌ها...
زبانت از گفتن فحشاء و سخنان ناروا...
دستت از آزار رساندن به بندگان و انجام فساد...
و پاهایت از رفتن به سوی حرام... روزه بگیرند.
روزه باعث می‌شود بر این اساس تربیت شوی. بر قهرمانی و اراده. روزه افسار شهوت را مهار می‌کند تا در نتیجه، آمدن رمضان شروعی باشد برای تحول در زندگی.
پاسخ را از خود الله متعال بشنو:
﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ كُتِبَ عَلَيۡكُمُ ٱلصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تَتَّقُونَ﴾ [البقرة: 183]
«ای کسانی که ایمان آورده‌اید، روزه بر شما فرض گردید چنانکه بر کسانی که پیش از شما بودند فرض شد. باشد که تقوا پیشه سازید».
باشد که چه؟ که گرسنگی بکشید؟ که تشنه شوید؟ که خسته شوید؟
نه! {باشد که تقوا پیشه کنید}. و تقوا یعنی خشیت همیشگی از خداوند.
بنابراین روزه با دهان و شکم و دست و پا کار ندارد. کار روزه با قلب است. یعنی اگر روزه گرفتی و شکمت تحت تاثیر آن قرار گرفت و گرسنه شد، و دهانت خشک شد و بدنت ضعیف شد، اما قلبت تحت تاثیر قرار نگرفت و خاشع و فروتن نشد، در واقع به حقیقت روزه دست نیافته‌ای.
چون بعضی از روزه‌داران به اشتباه گمان می‌کنند هدف نهایی روزه دست کشیدن از خوردن و نوشیدن است! در نتیجه دست از خوردن حلال می‌کشند، اما مرتکب حرام می‌شوند!
چه فایده‌ای دارد روزهٔ کسی که هنگام افطار می‌گوید: «تشنگی رفت و رگ‌ها خیس شد و اجر آن ان شاءالله ثابت شد»، سپس سیگار خود را روشن می‌کند؟!
چه فایده‌ای دارد شادی کسی که هنگام افطار خوشحال است، اما جز گرسنگی و تشنگی هیچ بهره‌ای از روزهٔ خود نبرده؟
کسی که شکمش از غذا روزه گرفته، اما چشمانش از نگاه به حرام، و گوش‌هایش از شنیدن حرام، و زبانش از گفتنِ گناهان روزه نگرفته، امیدِ به دست آوردن چه تقوایی دارد؟
اگر می‌خواهی با روزهٔ خود معنای تقوا را محقق سازی باید قلب و اعضای بدنت هم روزه شوند.
قلبت از کینه و کدورت...
چشمت از نگاه به حرام...
گوشت از شنیدن زشتی و ترانه‌ها...
زبانت از گفتن فحشاء و سخنان ناروا...
دستت از آزار رساندن به بندگان و انجام فساد...
و پاهایت از رفتن به سوی حرام... روزه بگیرند.
روزه باعث می‌شود بر این اساس تربیت شوی. بر قهرمانی و اراده. روزه افسار شهوت را مهار می‌کند تا در نتیجه، آمدن رمضان شروعی باشد برای تحول در زندگی.
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق